Podstawowymi elementami regulowanymi przez zapisy prywatnego prawa gospodarczego jest ustrój oraz organizacja poszczególnych przedsiębiorstw. W tym miejscu definiowane są określone wymagania, które umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej oraz prawa, które posiadają osoby prowadzące działalność gospodarczą. W polskim prawie istnieje szereg form organizacyjnych przedsiębiorstw, które różnią się strukturą organizacyjną, zasadami rozdziału zysków oraz odpowiedzialnością za zobowiązania przedsiębiorstwa w stosunku do konsumentów i innych podmiotów, które funkcjonują na rynku.

Przepisy prywatnego prawa gospodarczego ustalają jasne zasady prowadzenia wymiany handlowej. W ramach przepisów prawa gospodarczego prywatnego funkcjonuje wiele dziedzin specjalistycznych, które obejmują zasady oraz tryb zawiązywania umów gospodarczych, zasady funkcjonowania spółek, czy to przepisy prawne obejmujące określony typ działalności, co ma szczególne odwzorowanie w prawie ubezpieczeniowym, czy też zapisach prawach transportowego.

Prywatne prawo gospodarcze określa jasno zasady działania prywatnych podmiotów bankowych, zasady obrotu papierami wartościowymi (czeki, weksle), czy zasady funkcjonowania spółdzielni, gdzie struktura własnościowa, a więc i odpowiedzialność jest rozmyta poprzez kolektywny udział członków w danej strukturze działalności gospodarczej.

Najogólniej rzecz biorąc, prywatne prawo gospodarcze ustala zasady zawiązywania niektórych umów- na przykład umowy leasingowej, pozwala na partycypację w zyskach spółek akcyjnych na podstawie formy prawnej przedsiębiorstwa, a nie  umowy cywilno-prawnej. Przepisy prawa gospodarczego prywatnego chronią też konsumentów przed nieuczciwymi zagraniami ze strony przedsiębiorców, co często znajduje swoje odbicie w korzystaniu z różnych klauzul niedozwolonych, a więc takich zapisów umów, które ze strony prawnej mogą być poprawne, jednakże nie gwarantują uczciwego procesu wymiany handlowej, czy też zawierania umów.